«Ειδικότητα: Βοηθός Κτηνιάτρου»

Ειδικότητα «Βοηθός Κτηνιάτρου»;;;;  «Αυτό μας έλειπε» θα πουν οι πιο κυνικοί , για να τους συμπληρώσουν οι πιο σκεπτικιστές με την γνωστή παροιμία «όλα τα είχε η Μαργιωρή…». Λύσαμε δηλαδή όλα τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα του κλάδου και μένει μόνο αυτό; Είναι ένα θέμα προτεραιότητας; Και τι θα γίνει αν αύριο ξαμοληθούν στην αγορά οι βοηθοί και κάνουν τον κτηνίατρο; Δεν έχουν δει λίγα τα μάτια μας με τόσους ιδιοκτήτες pet shop και τόσους «κυνηγοπατέρες» και ακόμα περισσότερους «φιλόζωους» για να μη μιλήσουμε για τους διάφορους «τεχνολόγους» ποικίλης προέλευσης. Οι λιγότερο δύσπιστοι μετά από ένα συγκαταβατικό «έστω» θα αναρωτηθούν: « τι γνώσεις θα έχουν οι βοηθοί; Ποιος θα τους εκπαιδεύσει; Ποιος θα πιστοποιεί την εκπαίδευσή τους; Ποια θα είναι τα επαγγελματικά τους δικαιώματα;». Τέλος οι πιο πραγματιστές θα πουν ότι «αν θέλω βοηθό, προσλαμβάνω ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης μου, του μαθαίνω αυτά που θέλω να ξέρει και το απασχολώ. Τι να τον κάνω τον πτυχιούχο βοηθό;».
Αυτές και άλλες αντιρρήσεις (λίγο-πολύ κατανοητές και αναμενόμενες) είναι βέβαιο πως θα ακουστούν σε μια υποθετική δημόσια συζήτηση για το θέμα αυτό. Σκοπός του άρθρου αυτού είναι να προκαλέσει μια τέτοια συζήτηση και οι γράφοντες δηλώνουν ευθέως πως είναι υπέρ της δημιουργίας μιας τέτοια ειδικότητας σε επίπεδο Ι.Ε.Κ. (μεταλυκειακή εκπαίδευση διετούς φοίτησης) με σαφές περίγραμμα επαγγελματικών δικαιωμάτων και ακόμα σαφέστερους όρους επαγγελματικής δραστηριότητας. Ασφαλώς και δεν διεκδικούμε το αλάθητο και οι απόψεις μας είναι ανοικτές σε κάθε κριτική.

Η παρούσα κατάσταση.

Αυτή τη στιγμή αρκετοί συνάδελφοι απασχολούν βοηθό. Ακριβή εικόνα δεν έχουμε και ίσως θα έπρεπε ο σύλλογος σε επίπεδο παραρτημάτων με ένα ερωτηματολόγιο να διερευνήσει το θέμα αυτό. Ενδεικτικά όμως αναφέρουμε ότι στην Κρήτη επί συνόλου 45 κτηνιάτρων βοηθό απασχολούν οι 23. Στην Λάρισα από τα 15 περίπου κτηνιατρεία τα 5 λειτουργούν με συνεργασία κτηνιάτρων ενώ από τα υπόλοιπα 10 τα 4 απασχολούν βοηθό. Τα στοιχεία αυτά τα οποία συγκεντρώσαμε μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας με συναδέλφους των περιοχών αυτών, δείχνουν ότι το ποσοστό των κτηνιάτρων που απασχολούν βοηθό είναι σημαντικό και μάλιστα με ανοδική τάση αφού οι μαρτυρίες συγκλίνουν ότι πριν από πέντε χρόνια το ποσοστό αυτό ήταν μικρότερο. Τα καθήκοντα αυτών των ανθρώπων περιλαμβάνουν από την γραμματειακή υποστήριξη του κτηνιάτρου, την υποδοχή του πελάτη-ιδιοκτήτη, τις πωλήσεις στο εμπορικό κομμάτι (φαρμακείο, pet shop), την καθαριότητα του χώρου, τους καλλωπισμούς των μικρών ζώων, μέχρι την βοήθεια στην νοσηλεία, στις χειρουργικές επεμβάσεις και σε κάθε είδους ιατρική πράξη. Σε ορισμένες περιπτώσεις που ο κτηνίατρος απουσιάζει από το ιατρείο, αρκετοί από τους βοηθούς παρέχουν τις πρώτες βοήθειες σε κάποια επείγοντα περιστατικά πάντα με τηλεφωνικές οδηγίες από τον κτηνίατρο και μέχρι αυτός να επιστρέψει και να επιληφθεί. Οι συνάδελφοι γενικά δηλώνουν ευχαριστημένοι από τις υπηρεσίες των βοηθών τους και τους θεωρούν απαραίτητους. Ακόμα όμως και κτηνίατροι που δεν απασχολούν βοηθό, δήλωσαν πως αν είχαν την δυνατότητα θα προσλάμβαναν ή όταν θα έχουν την δυνατότητα θα προσλάβουν βοηθό.  Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως πράγματι υπάρχει η ανάγκη βοηθών και πως αυτοί μπορούν να είναι χρήσιμοι σε όλο το εύρος της κτηνιατρικής πράξης.

Τα προβλήματα.

Οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν καμία ειδική γνώση πριν προσληφθούν και το μόνο τους εφόδιο ήταν ίσως η αγάπη τους για τα ζώα. Ότι έμαθαν το έμαθαν από τους κτηνίατρους εργοδότες οι οποίοι τους «έπλασαν» όπως εκείνοι νόμιζαν και καταλάβαιναν. Η «ποικιλομορφία» που προέκυψε ήταν εντυπωσιακή. Υπάρχουν βοηθοί που είναι σε θέση (μεταξύ άλλων) να περάσουν ουροκαθετήρα σε γάτο και να ράψουν ένα απλό τραύμα και άλλοι που απλά κουρεύουν και πουλάνε. Πολλοί βοηθοί μπορούν να βάλουν ορό, να εκτιμήσουν σε γενικές γραμμές την κλινική κατάσταση ενός ζώου, να χειριστούν απλά περιστατικά ενώ άλλοι πέρα από την συγκράτηση του ζώου και την αποστείρωση των εργαλείων δεν μπορούν να αναλάβουν άλλη ιατρική πράξη. Είναι προφανές ότι οι επαγγελματικές αρετές κάθε βοηθού, εκτός από τις προσωπικές του ικανότητες, αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό και τις αρετές του κτηνιάτρου. Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τις ελλείψεις τους αφού «με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις». Το ίδιο προφανές είναι ότι οι γνώσεις και οι δεξιότητες του κάθε βοηθού και ο ρόλος του εν γένει στο κτηνιατρείο εξαρτώνται από το πώς βλέπει ο κάθε κτηνίατρος τον ρόλο αυτό και τι προσδοκίες έχει από τον βοηθό του. Πόσο σημαντικό τον θεωρεί στην ανάπτυξη της δουλειάς του και πόσο χρόνο είναι διατεθειμένος να αφιερώσει στην εκπαίδευσή του. (Και για ποια εκπαίδευση μιλάμε; Με ποια μέθοδο και με ποια σειρά; Σε ποια γνωστικά αντικείμενα; Με ποια βιβλία; Ή μήπως με την παραδοσιακή μέθοδο του «έτσι γίνεται ρε»;) Αλλά και ο ίδιος ο βοηθός πόσο χρόνο θα χρειαστεί για να αποκτήσει τις απαιτούμενες γνώσεις και δεξιότητες όταν εκτός από τα καθήκοντά του στο πλευρό του κτηνίατρου, θα έχει να ασχοληθεί και με άλλα ζητήματα όπως πχ πωλήσεις και καλλωπισμούς. Ασφαλώς οι γνώσεις του θα είναι αποσπασματικές και μόνο μετά από μακροχρόνια εμπειρία και τριβή θα φτάσει σε αποδεκτό επίπεδο αξιοπιστίας. Και τι θα γίνει στην περίπτωση που ο βοηθός παραιτηθεί ή απολυθεί; Ξανά από την αρχή ο κτηνίατρος σε ρόλο εκπαιδευτή με ότι αυτό συνεπάγεται για την ομαλή λειτουργία του ιατρείου. Μένει βέβαια και το θέμα της ορθής κτηνιατρικής πρακτικής στα πλαίσια της οποίας ο βοηθός όπως και ο κτηνίατρος θα πρέπει να έχει αποδεδειγμένη και πιστοποιημένη ιδιότητα. (Πώς απαντά ο συνάδελφος  στην εύλογη ερώτηση του υποψιασμένου και «παθιασμένου» με το ζώο του πελάτη : ο βοηθός σου τι σπούδασε; Πού έμαθε αυτά που κάνει;)

Ο βοηθός του Κτηνίατρου.

Η άποψή μας είναι πως ο βοηθός κτηνιάτρου θα πρέπει να θεσμοθετηθεί ως ειδικότητα μέσω του Ο.Ε.Ε.Κ. (Οργανισμός Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης) του Υπουργείου Παιδείας. Ως γνωστόν ο Οργανισμός αυτός ελέγχει τα Ι.Ε.Κ. της χώρας καθορίζοντας τις ειδικότητες, την διδακτέα ύλη και τα επαγγελματικά δικαιώματα. Η φοίτηση θα είναι διετής  (4 εξάμηνα). Τα μαθήματα θα καλύπτουν το φάσμα της κτηνιατρικής έτσι ώστε να δίνεται στον σπουδαστή μια συνολική εικόνα του αντικειμένου αλλά με έμφαση στις πρακτικές εφαρμογές. Μετά την αποφοίτηση για παράδειγμα ο βοηθός θα μπορεί να αναγνωρίζει τα χειρουργικά εργαλεία και να προετοιμάζει το ζώο για μια επέμβαση, να παίρνει αίμα, να βάζει ορό, να κάνει ενέσεις, να κάνει μια χρώση ούρων, να βγάλει μια ακτινογραφία κλπ. Οι διδάσκοντες εννοείται πως θα είναι αποκλειστικά κτηνίατροι (θέσεις εργασίας για συναδέλφους ως παράπλευρο όφελος). Οι πτυχιούχοι μετά την πιστοποίησή τους θα πρέπει να αποκτήσουν άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος από την οικεία Διεύθυνση Κτηνιατρικής στην οποία θα δηλώνουν σε ποιόν κτηνίατρο εργάζονται. Ενδεχομένως θα μπορούν να αυτοαπασχολούνται ανοίγοντας pet shop και κομμωτήρια σκύλων. Ειδικά το θέμα με τα pet shop θα πρέπει κάποτε να το δούμε πιο σοβαρά. Αντί να ανοίγει ο κάθε άσχετος και πικραμένος pet shop και να πουλάει ότι του κατέβει με συχνά δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία των μικρών ζώων, μήπως θα ήταν πιο συνετό αλλά και ωφέλιμο για τον κλάδο να ανοίγουν pet shop μόνο όσοι έχουν το συγκεκριμένο πτυχίο τους οποίους θα ελέγχουμε εμείς; Πτυχιούχους βοηθούς κτηνιάτρου θα μπορεί να προσλαμβάνει και το δημόσιο σε θέσεις εργατοτεχνιτών και ζωοκόμων στα Αγροτικά κτηνιατρεία. Εάν και όταν υλοποιηθεί ο θεσμός του εξουσιοδοτημένου κτηνίατρου, είναι βέβαιο πως οι θέσεις εργασίας των βοηθών θα αυξηθούν διότι εκ των πραγμάτων θα είναι πολύ δύσκολο να ανταποκριθεί ο εξουσιοδοτημένος κτηνίατρος στα καθήκοντά του χωρίς βοηθούς πχ στις αιμοληψίες για τα προγράμματα μελιταίου πυρετού, στους φυματινισμούς, στις τοποθετήσεις ενωτίων και στην διεκπεραίωση εγγράφων. Ενώ άλλες θέσεις απασχόλησης μπορεί να υπάρξουν σε ζωοφιλικά σωματεία και κτηνιατρικά εργαστήρια. Το σημαντικό στην υπόθεση αυτή είναι ότι αν κινηθεί ο κλάδος με σοβαρότητα προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση, θα μπορούμε να έχουμε τον πρώτο και καθοριστικό λόγο στην διαμόρφωση του προγράμματος σπουδών, στο περίγραμμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων καθώς και στους όρους επαγγελματικής απασχόλησης των βοηθών.

Τι ισχύει στο εξωτερικό.

Σε πολλές χώρες του κόσμου, από την Γκάνα μέχρι την Τουρκία, υπάρχουν πιστοποιημένοι και εκπαιδευμένοι βοηθοί κτηνιάτρου. Ενδεικτικά:

ΗΠΑ:
Οι «Veterinary technician» όπως λέγονται οι βοηθοί κτηνιάτρου στις ΗΠΑ υπάρχουν από τη δεκαετία του 1960. Σήμερα λειτουργούν σε Πανεπιστήμια και Κολλέγια 154 προγράμματα εκπαίδευσης, με τα περισσότερα να γίνονται μέσα στις κτηνιατρικές σχολές, ενώ το επάγγελμα είναι αναγνωρισμένο σε 40 πολιτείες των ΗΠΑ (http://www.navta.net/index.php?pr=Education). Για να πάρουν οι βοηθοί κτηνιάτρου άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος πρέπει ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΗΣ American Veterinary Medical Assosiation δηλ. του Αμερικάνικου Κτηνιατρικού Συλλόγου.

Καναδάς:
Τα προγράμματα εκπαίδευσης για τους «Animal Health  Technologist ή Technician» όπως λέγονται οι βοηθοί κτηνιάτρου στον Καναδά είναι διετούς ή τριετούς φοιτήσεως, ενώ τα 17 από τα συνολικά 24 προγράμματα είναι εγκεκριμένα και πιστοποιημένα από την Canadian Veterinary Medical Association δηλ. τον Καναδικό Κτηνιατρικό Σύλλογο (http://www.caahtt-acttsa.ca/ahtvt_programs.php).

Γαλλία:
Υπάρχουν οι Auxiliaire Vétérinaire μονοετούς φοιτήσεως και Auxiliaire Spécialisée Vétérinaire διετούς φοιτήσεως.

Ιρλανδία:
Το επάγγελμα «veterinary nurse» υπάρχει στην Ιρλανδία από το 2008. Υπάρχουν τρία προγράμματα εκπαίδευσης διετούς (St. John's College Cork), τριετούς (Athlone I.T.) και τετραετούς φοίτησης (University College Dublin). Όλα είναι πιστοποιημένα από το  Veterinary Counsil of Ireland δηλ. το Ιρλανδικό Κτηνιατρικό Επιμελητήριο. Ακόμα και αν κάποιος έχει τελειώσει τις σπουδές του τον τίτλο «veterinary nurse» μπορούν να τον φέρουν μόνο όσοι είναι γραμμένοι και στο Ιρλανδικό Κτηνιατρικό Επιμελητήριο.

Μεγάλη Βρετανία:
Υπάρχουν οι «Animal Nursing Assistants» και οι ανωτέρου επιπέδου «Registered Veterinary Nurses». Το RCVS δηλ. το Βρετανικό Κτηνιατρικό Επιμελητήριο εγκρίνει τα προγράμματα σπουδών των σχολών όπου οι βοηθοί κτηνιάτρου εκπαιδεύονται (http://www.rcvs.org.uk/Templates/Internal.asp?NodeID=96569). Μάλιστα οι Registered Veterinary Nurses μπορούν να εγγράφονται στο RCVS (http://www.rcvs.org.uk/VeterinaryNurses).

Γερμανία:
Το επάγγελμα «Tiermedizinischer Fachangestellter» (παλαιότερα λεγόταν Tierarzthelfer) είναι αναγνωρισμένο εδώ και πολλά χρόνια. Οι σπουδές είναι τριετείς. Ο ενδιαφερόμενος πρέπει να βρει μια θέση εκπαιδευόμενου μόνος του σε εγκεκριμένο Κτηνιατρείο ή Κτηνιατρική κλινική και στη συνέχεια παίρνει έγκριση από το Κτηνιατρικό Επιμελητήριο ώστε να αρχίσει να σπουδάζει στην αντίστοιχη σχολή επαγγελματικής κατάρτισης. Τον πρώτο χρόνο παρακολουθεί θεωρητικά μαθήματα στη σχολή για δύο μέρες την εβδομάδα και τις υπόλοιπες «εργάζεται» στο Κτηνιατρείο, ενώ τον δεύτερο και τον τρίτο χρόνο παρακολουθεί θεωρητικά μαθήματα μόνο μία μέρα την εβδομάδα. Ανάλογα με την πρόοδο η διάρκεια εκπαίδευσης μπορεί και να μειωθεί ως και ένα εξάμηνο. Το πρόγραμμα σπουδών στη σχολή καθορίζεται από το Κτηνιατρικό Επιμελητήριο το οποίο διενεργεί και τις εξετάσεις στο τέλος της εκπαίδευσης.
 

Η προβλεπόμενη διαδικασία

Η διαδικασία της δημιουργία ειδικότητας Βοηθού Κτηνιάτρου ή Κτηνιατρικού Νοσοκόμου ή όπως αλλιώς ονομαστεί ξεκινάει με την τεκμηριωμένη κατάθεση του κενού της συγκεκριμένης ειδικότητας στην αγορά εργασίας. Το αίτημα κατατίθεται από ιδιώτες του συγκεκριμένου χώρου δια των εκπροσώπων τους, εν προκειμένω από τον ΠΚΣ, προς τον ΟΕΕΚ. Αν είναι καλά τεκμηριωμένο η έγκρισή του είναι σχεδόν τυπική διαδικασία, ενώ η όλη διαδικασία μέχρι την έναρξη λειτουργίας ΙΕΚ που θα προσφέρουν την συγκεκριμένη ειδικότητα διαρκεί μόλις λίγους μήνες. Να έχουμε υπόψη μας ότι ανάλογο αίτημα προς τον ΟΕΕΚ μπορεί να κατατεθεί ανά πάσα στιγμή, χωρίς την μεσολάβηση του ΠΚΣ και κάποιο ιδιωτικό ΙΕΚ. Τα τελευταία μέσα από έρευνες αγοράς που κατά καιρούς κάνουν μπορεί να εντοπίσουν την ανάγκη δημιουργίας της συγκεκριμένης ειδικότητας. Στην περίπτωση αυτή να έχουμε υπόψη μας ότι η πρωτοβουλία των κινήσεων (πρόγραμμα σπουδών, κατάρτιση, δικαιώματα κλπ) περνά αυτόματα σε αυτά και ο ΠΚΣ εκπαραθυρώνεται … Άρα καλό θα ήταν να προλάβουμε μια τέτοια εξέλιξη, ώστε ο Σύλλογος να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να μην αναγκαστεί σε μερικά χρόνια και για άλλη μια φορά να τρέχει για να διορθώσει τα αδιόρθωτα.

Αντίλογος προς τους σκεπτικιστές

Ο βοηθός είναι ένα πολύτιμο «εργαλείο» για τον κτηνίατρο. Ο τελευταίος μπορεί να τον αξιοποιήσει με πολλούς τρόπους ώστε να αυξήσει την αποτελεσματικότητά του. Η εξέλιξη της επιστήμης μας είναι ραγδαία. Καινούργιες θεραπευτικές μέθοδοι, νέες τεχνολογίες αλλά και άλλοι ρόλοι για τον κτηνίατρο έρχονται από το μέλλον ή βρίσκονται ήδη εδώ. Οι παλαιότεροι συνάδελφοι θα θυμούνται πως πριν από 10 χρόνια οι αιματολογικές εξετάσεις (που σήμερα είναι συνήθεις αν όχι ρουτίνα) ήταν ασυνήθιστες ενώ οι βιοψίες θεωρούνταν … «εξωτικό» είδος διάγνωσης.
Οι απαιτήσεις του κοινού αυξάνονται καθώς έστω και με βραδύ ρυθμό εγκαθίσταται προοδευτικά μια φιλοζωική συνείδηση «ευρωπαϊκού τύπου». Αυτά όλα απλά σημαίνουν πως αυξάνεται η πολυπλοκότητα της κλινικής πράξης και ο βοηθός είναι πλέον απαραίτητος. Τίποτα από τα παραπάνω δεν θα έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα για τους συναδέλφους, με την έννοια ότι κανένας δεν θα υποχρεωθεί να προσλάβει βοηθό αν δεν θέλει ή να απολύσει τον εμπειρικό βοηθό του για να προσλάβει έναν πτυχιούχο. Στην τελευταία περίπτωση μάλιστα μπορούν να αναζητηθούν απλές λύσεις όπως πχ ταχύρρυθμα σεμινάρια (στο ίδιο πλαίσιο πιστοποίησης) για να συμπληρώσουν τις γνώσεις τους οι ήδη υπάρχοντες βοηθοί.(Αυτό προβλέπεται σαφώς).
Ασφαλώς και το ζήτημα αυτό δεν είναι το Νο1 πρόβλημα του κλάδου. Δεν είναι όμως ούτε ασήμαντο ούτε ευκαταφρόνητο, όπως τουλάχιστον δείχνουν τα ποσοστά συναδέλφων που απασχολούν βοηθό. Ο χειρισμός του και η εξέλιξή του δεν σχετίζονται ούτε εμπλέκονται με άλλα θέματα όπως πχ το νομικό πλαίσιο εμπορίας φαρμάκων κλπ. Το πεδίο είναι παρθένο και ο ΠΚΣ μπορεί να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων με μοναδικά πλεονεκτήματα.
Σε ότι αφορά το ζήτημα της … «πειρατείας», να κάνουν δηλαδή οι βοηθοί τον κτηνίατρο δημιουργώντας προβλήματα στην αγορά, νομίζουμε πως υπάρχουν αποτελεσματικές λύσεις αντιμετώπισης και (κυρίως) πρόληψης.
Κατ αρχήν επειδή θα έχουμε ενεργό ρόλο στην διαμόρφωση του σχετικού πλαισίου θα μπορούμε να ορίσουμε αυστηρές ποινές στους παραβάτες (παύση της άσκησης επαγγέλματος για ορισμένο χρονικό διάστημα στους παραβάτες ή και αφαίρεση της άδειας για τους υπότροπους).
Δεύτερον, είναι μάλλον βλακώδες, για να μην το διατυπώσουμε πιο λαϊκά, να σπουδάσει κάποιος βοηθός κτηνιάτρου για 2 χρόνια μόνο και μόνο για να κάνει εμβόλια στα ζώα της γειτονιάς του. Είναι πολύ πιο γρήγορο και οικονομικό για όποιον έχει τέτοιες φιλοδοξίες να «μαθητεύσει» σε ένα pet shop ή σε ένα φαρμακείο για να μάθει την … «τέχνη».
Τρίτον και ίσως το σημαντικότερο, τα τμήματα που θα δίνουν αυτό το πτυχίο θα είναι περιορισμένα και ολιγομελή. Ίσως ένα τμήμα στην Αθήνα και άλλο ένα στην Θεσσαλονίκη με 10-15 σπουδαστές για να είναι εξασφαλισμένη η απορρόφησή τους από την αγορά. Διότι εδώ βρίσκεται κατά την γνώμη μας το λεπτό σημείο του θέματος. Αν δημιουργηθεί μεγαλύτερη προσφορά από την ζήτηση, τότε ναι κάποιοι θα βρουν ως διέξοδο την «πειρατεία». Αυτός δεν είναι και ο λόγος που pet shop και φαρμακεία κάνουν τον κτηνίατρο; Αν δεν υπήρχε κάθε 50 μέτρα και ένα φαρμακείο ή ένα pet shop, η εικόνα της αγοράς θα ήταν διαφορετική. Ο επαγγελματικός υπερπληθυσμός δημιουργεί έναν κακώς εννοούμενο ανταγωνισμό που στρεβλώνει την αγορά σπρώχνοντας τον επαγγελματία σε ξένα χωράφια για να αυξήσει την παροχή των υπηρεσιών του. Είναι λοιπόν σημαντικό να μένει χαμηλός σχετικά ο αριθμός των πτυχιούχων βοηθών σε ετήσια βάση για να αποφύγουμε τέτοια φαινόμενα. Ο σίγουρος τρόπος να το πετύχουμε αυτό είναι να εμπλακούμε άμεσα στην θεσμοθέτηση του βοηθού και σε όλες τις σχετικές διαδικασίες που αφορούν την επαγγελματική του δραστηριότητα.
Η αντίθετη γνώμη, να μην προχωρήσουμε δηλαδή το θέμα του βοηθού επειδή κάποιοι από αυτούς μπορεί να καταλήξουν «πειρατές», είναι επιστημονικά οπισθοδρομική και δεν μας προστατεύει από τίποτα με τόσους «εμβολιαστές» που κυκλοφορούν. Είναι σαν να θέλει κάποιος να καταργηθούν τα αυτοκίνητα επειδή γίνονται και τροχαία ατυχήματα, ή να καταργηθεί ο αθλητισμός επειδή γίνονται και έκτροπα. Στο κάτω κάτω με το σκεπτικό αυτό δεν θα έπρεπε ούτε εμπειρικούς βοηθούς να προσλαμβάνουμε, αφού αυτοί ούτε από κανέναν ελέγχονται, ούτε πιστοποιούνται, ούτε άδεια εξασκήσεως χρειάζονται και αύριο μπορεί να παραιτηθούν και να κάνουν δική τους «καριέρα» (τα ευκόλως εννοούμενα….).

Συμπέρασμα

Κατά την εκτίμησή μας οι συνθήκες είναι ώριμες για να αναλάβει ο σύλλογος μια πρωτοβουλία στο συγκεκριμένο ζήτημα μετά από μια σχετική συζήτηση στην ΔΕ.. Μια πρώτη κίνηση θα ήταν να αποσταλεί ένα ερωτηματολόγιο στους συναδέλφους στο οποίο όχι μόνο θα δηλώνουν αν απασχολούν βοηθό και ποιά καθήκοντα του αναθέτουν κλπ αλλά θα εκφράζουν και την άποψή τους για το κατά πόσο συμφωνούν με μια τέτοια κίνηση (αν όχι θα αναφέρουν τους λόγους και αν ναι ποιά προσόντα και ποιες δεξιότητες θα πρέπει να έχει ο βοηθός). Η θεσμοθέτηση της ειδικότητας του βοηθού κτηνιάτρου στην χώρα μας είναι μέτρο αναβάθμισης του κλάδου.