Δελτίο Τύπου Αυτόνομης Ριζοσπαστικής Παρέμβασης

Όπου φωνή φοβάται να ακούει απ΄ το λαό…
Όταν κυριεύει ο φόβος να ακουστούν αλήθειες και να ξυπνήσουν συνειδήσεις, τότε μία σύναξη των 18 ατόμων βαφτίζεται βιαίως Εκλογοαπολογιστική Συνέλευση. Κάτι τέτοιο έγινε στις 8 του Σεπτέμβρη στο Ηράκλειο της Κρήτης, όταν η πλειοψηφία της ΔΕ του Συλλόγου μας προσπάθησε να στήσει ένα μικρό πάρτυ για να γιορτάσει αυτά που (ΔΕΝ) έκανε μέσα στην προηγούμενη διετία.


Να σταθούμε στη στοιχειώδη δημοκρατική ευαισθησία που δυστυχώς δεν υπάρχει; Στις 4 Αυγούστου αποφασίζεται διεξαγωγή Εκλογοαπολογιστικής Συνέλευσης εντός ενός μηνός, σε χρόνο δηλαδή που δύσκολα μπορούν να γίνουν ενημερώσεις. Ο τόπος σκόπιμα απαγορευτικός στην πλειοψηφία των συναδέλφων της ηπειρωτικής Ελλάδας. Άλλωστε μία Συνέλευση μακριά από την Αθήνα ήταν ο καλύτερος τόπος ώστε να μη μπει σε λειτουργία το Παράρτημα Αττικής και Κυκλάδων. Οι ενημερώσεις, επίσης σκόπιμα, έφτασαν –σε όσους ήταν τυχεροί, γιατί στους υπόλοιπους δεν έφτασαν ποτέ- μόλις μία εβδομάδα με 10 ημέρες πριν τη Συνέλευση, σε αντίθεση με ότι προβλέπει το καταστατικό (20 ημέρες τουλάχιστον). Όσο για το χρόνο διεξαγωγής έπρεπε εκτάκτως να γίνει στις 8 του Σεπτέμβρη και όχι εντός Οκτωβρίου, όπως προβλέπει το Καταστατικό. Γιατί άραγε; Υπάρχει λόγος κανείς να φοβάται τους συναδέλφους;

Να σταθούμε στην παρωδία του οικονομικού απολογισμού; Σε μία διετία όπου έγινε η μεγαλύτερη οικονομική συναλλαγή του Συλλόγου (αγορά γραφείων), η πλειοψηφία της εξελεγκτικής επιτροπής (πρόσκειται στην ΑΚΚ), προϋπογράφει το πρακτικό του οικονομικού ελέγχου δίχως καν να πραγματοποιήσει έλεγχο και με μαντικές ικανότητες, που μόνο αυτή έχει, “υποψιάζεται” πως όλα καλώς!!! Αποχωρεί μία και μιάμιση ώρα πριν τον οικονομικό έλεγχο και δεν καταδέχεται να παραστεί στην Εκλογοαπολογιστική Συνέλευση –ως όφειλε- να παρουσιάσει τον οικονομικό απολογισμό.

Ή να σταθούμε στην ουσία, δηλαδή στο (μη) έργο; Το Δίκτυο των Ελλήνων Εθελοντών Κτηνιάτρων είναι η απάντηση στο 50% ανεργίας του κλάδου μας. Η παράδοση των προγραμμάτων εκρίζωσης στον ιδιωτικό τομέα ζητωκραυγάζεται ως η επιτυχημένη λύση που ξαφνικά θα αυξήσει το εισόδημα των ελλήνων κτηνοτρόφων για να πληρώνουν την παροχή υπηρεσιών στους συναδέλφους της επαρχίας. Το κυνήγι των αλλοδαπών κτηνιάτρων και των φιλοζωικών ενώσεων προτιμήθηκε ως σαφής πολιτική επιλογή του “δε σπάω αυγά”.

Έτσι μία σειρά από αιτήματα που μάλιστα τα περισσότερα έχουν ψηφιστεί και σε Γενικές Συνελεύσεις πέρασαν στα αζήτητα: η επαναφορά της καταργημένης διάταξης: “κτηνιατρείο ανοίγει ΜΟΝΟ κτηνίατρος”, η υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, η κατάργηση της υποχρεωτικά ανά τριετία ωρίμανσης και ασφάλισης σε νέα ασφαλιστική κατηγορία, η διεκδίκηση για διορισμούς συναδέλφων, η εφαρμογή του ΠΔ 344/2000. Πεδία δράσης που αντιτίθενται στην εφαρμοζόμενη πολιτική, χαλάνε τις καλές σχέσεις με τους γνωστούς μας κυβερνητικούς παράγοντες, άρα δεν επιλέγονται…

Πάμε λοιπόν για εκλογές στις 20 του Οκτώβρη, δίχως δικαστικούς αντιπροσώπους σε όλα τα εκλογικά τμήματα άρα δίχως και τον αντίστοιχο έλεγχο. Η άγνοια και η απάθεια δεν είναι καλός σύμβουλος. Θα παραμείνουμε για άλλη μία φορά θεατές των εξελίξεων αναθέτοντας την τύχη του επαγγέλματος μας στα χέρια τρίτων ή θα διεκδικήσουμε το αυτονόητο; Να ζούμε δηλαδή αξιοπρεπώς μόνο από μία δουλειά και αυτή η δουλειά να είναι του κτηνιάτρου… Καλώς ή κακώς κρίνεται και μέσα από τις εκλογές. Ας αναμετρηθούμε για άλλη μια φορά με το ερώτημα!

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ