ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Α.Ρ.ΠΑ: Γιατί από μηδενική βάση;

Ο Σύλλογος μας το τελευταίο διάστημα έχει μπει σε τροχιά κινητοποιήσεων και συντονισμού με τους λοιπούς επιστημονικούς φορείς, αντιτιθέμενος στο προς ψήφιση νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό. Έχει συμμετάσχει στις δύο κινητοποιήσεις που έχουν γίνει και έχει ήδη προκηρύξει απεργία για την Πέμπτη 04/02.

Κοιτάζοντας, όμως, το πρόταγμα των κινητοποιήσεων (τόσο του ΠΚΣ όσο και των λοιπών επιστημονικών φορέων) βλέπει κανείς ότι αιχμή του δόρατος των αιτημάτων είναι ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα θα πρέπει να είναι ανταποδοτικό και η συζήτηση με την κυβέρνηση θα πρέπει να γίνει από μηδενική βάση. Και εδώ εγείρονται οι ενστάσεις…

Με το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό έχουμε, επί της ουσίας, τη μετατροπή του συστήματος της τριμερούς χρηματοδότησης (εργαζόμενοι, εργοδότες, κράτος), το οποίο θεωρητικά έχει στοιχεία αναδιανομής, στο κεφαλαιοποιητικό - ανταποδοτικό σύστημα των τριών πυλώνων: Ο πρώτος πυλώνας είναι αυτός της Εθνικής Σύνταξης των 384€, με την οποία ουσιαστικά ελαχιστοποιείται η κρατική συμμετοχή, καθώς είναι το μόνο πράγμα που εγγυάται πλέον το κράτος. Ο δεύτερος πυλώνας είναι το ανταποδοτικό τμήμα της σύνταξης, προπομπός του εξατομικευμένου “ασφαλιστικού κουμπαρά”, ενώ εισάγεται σιγά σιγά και ο τρίτος πυλώνας της ιδιωτικής ασφάλισης.

Με τη μετατροπή του ασφαλιστικού συστήματος από αναδιανεμητικό, που ήταν μέχρι πρόσφατα (ή συνεχίζει να είναι σε ένα βαθμό), σε κεφαλαιοποιητικό – ανταποδοτικό σημαίνει ότι πρώτα και κύρια παύει η αλληλεγγύη των γενεών που ίσχυε. Στο αναδιανεμητικό σύστημα οι εργαζόμενοι με τις εισφορές τους χρηματοδοτούν τους απόμαχους της δουλειάς, ενώ κυρίαρχο λόγο για τη βιωσιμότητα του, το ύψος των εισφορών και των αποθεματικών παίζουν οι εργασιακές σχέσεις που επικρατούν, δηλαδή το ύψος των μισθών, τα ποσοστά ανεργίας και ελαστικής εργασίας, η “μαύρη” εργασία. Όσο υπάρχουν κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα και εργασιακές σχέσεις, τόσο μπορεί να υπάρχει ένα υγιές ασφαλιστικό σύστημα.

Από την άλλη πλευρά το κεφαλαιοποιητικό – ανταποδοτικό ασφαλιστικό σύστημα στηρίζεται στην επένδυση των αποθεματικών των ασφαλισμένων. Μάλιστα όσο μεγαλύτερο είναι το ρίσκο αυτής, τόσο πιο υψηλές θα είναι και οι αποδόσεις (αλλά και η πιθανότητα να χαθούν όλα). Η λογική στην οποία στηρίζεται είναι αυτή του “εάν έχεις λεφτά και δουλειά, θα ασφαλιστείς”, γεγονός το οποίο σε περιόδους κρίσης κρίνεται από εξαιρετικά δύσκολο έως σχεδόν αδύνατο, δεδομένων των παρατεταμένων περιόδων ανεργίας.

Η δε ιδιωτική ασφάλιση βασίζεται αποκλειστικά στην δυνατότητα του ασφαλισμένου να πληρώνει. Οι ασφαλιστικές εταιρείες, που προφανώς στοχεύουν στο κέρδος, διαμορφώνουν τα ασφάλιστρα ανάλογα με τον ασφαλισμένο. Όσο περισσότερα προβλήματα έχει κάποιος, τόσο περισσότερο πληρώνει.

Η αποδοχή της έννοιας της ανταποδοτικότητας του ασφαλιστικού συστήματος σημαίνει την αποδοχή της συρρίκνωσης του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης. Σημαίνει τον περιορισμό του κράτους ως εγ¬γυητή της κοινωνικής συνοχής. Σημαίνει την υιοθέτηση ενός ασφαλιστικού μοντέλου σύ¬γκρου¬σης των γε¬νε-ών και ενο¬χο¬ποί¬η¬σης των ηλι¬κιω¬μέ¬νων. Σημαίνει τη μετατροπή της κοινωνικής ασφάλισης σε ατομική υπόθεση. Σημαίνει πως αποδέχεσαι ότι εάν για κάποιο διάστημα δεν μπορείς να εργαστείς, δε θα μπορείς να είσαι ασφαλισμένος. Σημαίνει τη νομιμοποίηση και της ιδιωτικής ασφάλισης, προς όφελος των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.

Ακόμα χειρότερα, η συζήτηση από μηδενική βάση με την κυβέρνηση νομιμοποιεί όλες τις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, αποδέχεται την καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων που έγιναν με τις ευλογίες των δανειστών, δε βάζει ως προαπαιτούμενα της συζήτησης την επιστροφή των κλεμμένων αποθεματικών στα ταμεία. Είναι υποχώρηση εκ των προτέρων και προδοσία στους αγώνες τόσων ετών που μπόρεσαν και οικοδόμησαν μια δημόσια και κοινωνική ασφάλιση.

Εάν θέλουμε οι κινητοποιήσεις μας, όπως και των λοιπών εργαζόμενων επιστημόνων να είναι νικηφόρες, καταρχήν δεν μπορεί να είναι ξεκομμένες από αυτές της εργαζόμενης πλειοψηφίας, των συνταξιούχων, της νεολαίας, από τους αγώνες που διεξάγει ο αγροτικός κόσμος αυτή τη στιγμή. Θα πρέπει να είναι μαχητικές, ανυποχώρητες αλλά και με περιεχόμενο που δεν υπαναχωρεί, δε χαρίζει τους κόπους ετών στις τράπεζες και στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες.
Την Πέμπτη 04/02 όλος ο κτηνιατρικός κόσμος, στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, απεργούμε!!!

Κλείνουμε τα ιατρεία μας, δεν πάμε στις υπηρεσίες ή στις εταιρίες που εργαζόμαστε. Ενώνουμε τη φωνή μας με τον υπόλοιπο πληττόμενο κόσμο της εργασίας, της αγροτιάς, της νεολαίας και διεκδικούμε:

Ένα δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, εγγυημένων παροχών, αλληλέγγυο, αναδιανεμητικό, καθολικό και πραγματικά αλληλέγγυο μεταξύ των γενεών και όλων των εργαζομένων.
Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που έχουν υπεξαιρέσει οι τράπεζες, οι εργοδότες και το κράτος.
Την αποκατάσταση του βασικού μισθού και των αποδοχών των συλλογικών συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων.
Καταπολέμηση της ανεργίας, της εισφοροδιαφυγής της εργοδοσίας και της ανασφάλιστης – “μαύρης” εργασίας.
Καθολική, δημόσια, υποχρεωτική ασφάλιση και δημόσια, δωρεάν, υποχρεωτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους-ες.